Powieść political fiction o Rosji rządzonej znów po stalinowsku, a nawet surowiej – "Wybrakówka" Olega Diwowa
Nie mogłem się powstrzymać przed ukradzeniem tytułu wywiadu z autorem tej powieści Olegiem Diwowem, który ukazał się w rosyjskim piśmie "Ex Libris". Nic lepiej nie podsumowuje "Wybrakówki". Rosyjski wydawca podkreślił to okładką przedstawiającą właśnie typowy rosyjski ideał męskiej elegancji – "parienia" w skórzanej kurtce i kaburą pistoletu oraz etui na przyciężkawy telefon komórkowy u pasa.
Polska okładka jest znacznie bardziej stonowana, co symbolicznie podkreśla kłopot z odbiorem tej powieści u nas. Napisana w 1999 r. "Wybrakówka" opisuje Rosję roku 2007, w której zapanowały rządy twardej ręki. Problem przestępczości radykalnie rozwiązano przez powołanie wszechpotężnej Agencji Społecznego Bezpieczeństwa, która nie bawiąc się w żadne sądy ani dochodzenia, po prostu systematycznie eliminuje wszystkie "wybrakowane osobniki", usuwając je poza nawias społeczeństwa (czyli tradycyjnie zsyłając do łagrów).
Za "wybrakowanego" uznaje się każdego obywatela wykazującego najdrobniejsze odstępstwa od norm społecznych – od agresywnego kierowcy po zboczeńca. Likwiduje to oczywiście przestępczość w całości – powieść zaczyna się od narzekań milicjanta na patrolu skarżącego się na nudę, z jaką wiąże się teraz jego praca. Kosztem ubocznym są jednak terror i nadużycia, które w końcu prowadzą do załamania tego systemu.
I tu właśnie jest problem – dla polskiego czytelnika taka puenta jest oczywista. Lepiej by dziesięciu winnych uniknęło kary, niż by miał ucierpieć jeden niewinny. W naszym świecie przypadkowa ofiara pościgu za przestępcami sprawia, że sypią się oskarżenia i dymisje – w Rosji nawet masakry zakładników w Moskwie i Biesłanie budzą głos aprobaty, że tak trzeba, że lepiej poświęcić zakładników, niż rozmawiać z terrorystami. To jest właśnie światopogląd "prostego rosyjskiego macho", z którego Oleg Diwow pokpiwał w wywiadzie dla "Ex Librisu" i alegorycznie ośmieszył go w swojej powieści.
Kiedy ją pisał, epoka Putina dopiero się zaczynała – trudno się jednak oprzeć wrażeniu, że Diwow trafnie przepowiedział jej światopoglądowe podstawy. Czy równie trafnie przepowie kryzys tego modelu na rok 2007? Pomarzyć można, w końcu mówimy o fantastyce.
Darja68 про Проханов: Лемнер (Современная проза, О войне)
12 10
Слог у него живой, язык грамотный, читается легко. Но какая же давящая неизбывная тоска и тупая беспросветность наползает на душу, когда читаешь. Изолированная, отдельно взятая вечно агонизирующая Россия, кишащая нечеловеками, ……… Оценка: неплохо
serafim68 про Шелепин
11 10
Суховато написано, но очень интересно. И язык хороший, мусора мало. Оценка 5
Олег Макаров. про Ласло Краснахоркаи
09 10
Sello вы совершенно правы
ясно же всем, что вы (или, например, я) гораздо компетентнее в вопросах литературы, чем Нобелевский комитет.
Вы кстати, к премии по физике тоже претензии имеете?
Sello про Ласло Краснахоркаи
09 10
Стоит только посмотреть на лауреатов Нобелевки по литературе последнего времени (начиная хотя бы с 2020 года), чтобы придти к неутешительному выводу, что Комитет, похоже, руководствуется принципами, приемлемыми для какого-нибудь ………
peterabotnov про Серж Винтеркей
07 10
Винтеркей С., Шумилин А. «Ревизор - возвращение в СССР»
Мне понравилось. Прочитал другие комменты, большинство ругают. А я сам на волне прочтения серии с ностальгией вспоминаю СССР. Возможно, что авторы понапридумывали, ………
Дей про Частный детектив второго ранга
07 10
Надеюсь на продолжение.
Из минусов - говорящий кот (ну реально, сколько можно-то?). Но кот практически ни во что не вмешивается.
Плюсы - особых плюшек ГГ не отсыпано. Ни магии, ни богатства, ни титула. При этом он ………